✅ Een vrouw in de poolnacht - Christiane Ritter (18-Dec) - Boek Downloaden

Boektitel : Een vrouw in de poolnacht
ISBN: 9789021408958
Totaal Pagina's : 224 pagina's
Jaar : 18-Dec
Categorie : Boeken, Reisverhalen,
Uitgever : Querido Fosfor
Taal: Nederlands

Wanneer de Oostenrijkse Christiane Ritter in de zomer van 1934 een telegram ontvangt van haar man Hermann met de woorden 'Laat de boel de boel en kom ook naar de Noordpool' heeft ze even haar bedenkingen. Haar man kon niet loskomen van Spitsbergen en is er gebleven na een wetenschappelijke expeditie. In de zomer gaat hij er met de boot op uit om te vissen en tijdens de winter jaagt hij op pelsdieren. Het idee om daar de eenzaamheid op te zoeken (Ach eenzaam? De buurman woont maar 90 km verderop!) en kou te lijden trekken haar niet meteen maar de berichten van haar man die haar bereiken wekken toch haar belangstelling dus... haar nieuwsgierigheid wint. Per schip - met meer bagage dan haar man haar had aangeraden mee te nemen - bereikt ze Spitsbergen en wordt ze in de Kongsfjord aan land gezet waar haar man - Hermann hoewel ze hem nergens bij naam noemt - op haar wacht. Samen trekken ze verder naar het noorden waar Hermann een hut heeft gehuurd in Grhuken tussen de Woodfjorden en Wijdefjorden. Een heel jaar zullen ze er verblijven samen met Karl waar haar man mee bevriend is geraakt. Eenmaal in de hut - met zwarte wanden door kachelrook - aangekomen zorgt ze er voor alles netjes en schoon te krijgen. Vers brood wordt gebakken en er komen creatieve maaltijden op tafel die onder andere bestaan uit vis zeehonden- sneeuwhoender- of berenvlees. Haar grootste zorg is dat er weinig vitaminerijke groenten zijn omdat scheurbuik op de loer ligt. In haar dagboek schrijft Ritter over haar zorgen en angsten maar die maken steeds gemakkelijker plaats voor verwondering over de idyllische schoonheid van de natuur de zomer in het licht en de eindeloos lijkende donkerte van de winter. Hoe moeilijk ze het ook vindt om zich over te geven aan de gedachte dat er vallen worden gezet om aan hun vlees te komen toch verandert ze na verloop van tijd haar houding ten opzichte van de omstandigheden en kan ze zich steeds beter conformeren met het Arctische bestaan en probeert uiteindelijk zelf ook te gaan jagen. Ze beseft ze dat kleinzieligheid er zijn niet op zijn plaats is. In de donkere winter daalt de temperatuur gemakkelijk tot een graad of 50 onder nul. Storm en hagel teisteren de hut en drinkwater is niet voorhanden dus moet er ijs gesmolten worden. Zelfs n de hut komt er een laag ijs op de wanden en de bevroren aardappels moeten begraven worden om ze te behoeden voor ontdooien. Ze is er slechts zelden op te betrappen dat ze het hoofd hangen en het is uiterst fascinerend om te lezen hoe ze zich herpakt en met een grote mate van positiviteit flexibiliteit verwondering luchtigheid en lichte (zelf-)spot haar dagen beschrijft. Ook als ze voor langere perioden alleen achterblijft wanneer de mannen op expeditie zijn is ze onverzettelijk om er het beste van te maken. De extatische beschrijvingen van de natuur zijn zo beeldend beschreven dat de kou je bijna letterlijk in de kleren gaat zitten maar hartverwarmend zijn de beschrijvingen van de geluidloosheid en intense rust de sneeuwvelden door de zon beschenen de sneeuwwitte vossen en sneeuwhoenders de betovering van het ijs de kleuren van het licht en het knusse van hun hut. Vanzelfsprekend zijn er legio ontberingen maar de spirit die haar woorden uitstralen zijn bewonderenswaardig en getuigen van een krachtige geest. Wanneer de tijd is gekomen om Spitsbergen weer te verlaten beseft ze dat ze niet weg kan gaan. Net als haar man is ze verslingerd geraakt aan het leven in de Arctische contreien. Ze besluit bij haar man te blijven tot de herfst. Deze indrukwekkende getuigenis van de eerste vrouw op de Noordpool is een wonderschoon literair verslag uit de twintigste eeuw dat terecht is opgenomen in de Schwoblijst. Een non-fictieklassieker om van te smullen en die je met een melancholisch gevoel achterlaat.

Een vrouw in de poolnacht door Christiane Ritter Zo blij dat dit boek eindelijk ook in het Nederlands te verkrijgen is! Christina reist in de zomer van 1934 haar man die als onderzoeker op Spitsbergen verblijft achterna. Samen met hem en Karl een Noorse jager verblijft ze een jaar in een hut ver weg van alles en iedereen. Dit boek is haar persoonlijke verhaal aangevuld met kleine tekeningen die ze zelf maakte. Sinds de eerste verschijning in 1938 is dit reisverhaal voortdurend te krijgen geweest in Duitslan. Blij dat dit boek mee kan liften op de golf van populariteit die tegenwoordig rond wild boeken hangt. Waar er eerst grotendeels verhalen verschenen van mannen beginnen er nu meer en meer parels van vrouwen op te duiken en dat juich ik toe. Voor de mannen in die tijd was overwinteren op de Noordpool al een hels karwei een avontuur enkel weggelegd voor afwijkenden; voor een vrouw viel (en valt nog steeds) zo een avontuur helemaal buiten de sociaal aanvaarde conventies. En dat maakt haar verhaal zeker omdat het zich in 1934 afspeelde zo immens indrukwekkend. Ik moest er even inkomen haar schrijfstijl is (in het begin) ietwat stijf maar al snel werd ik helemaal meegesleept en las het boek vlot en verslavend weg. Hoewel het tegendraads klinkt (vlot lezen en stoppen) heb ik het boek ook vaak even neergelegd zinnen opnieuw gelezen. De natuur die Christiane zo beeldig beschrijft is zo overweldigend en zo anders dan wat wij kennen dat ik alles diep in mij wou laten doordringen. Als de mannen gaan jagen blijft Ritter vaak dagen weken alleen in de hut dat alleen zijn (en daar is alleen echt alleen) sijpelt door in haar gedachten blik en schrijven. Dat maakt dit verslag nog levendiger en nog origineler. Ik had mij nooit kunnen voorstellen dat iets wat zo donker zo wit is ook zo gelaagd kan zijn en zo veel kleur kan bevatten. Hoewel ik een enorme koukleum ben heb ik nu heimwee naar een wereld die ik enkel op papier heb gekend. Als er morgen iemand langskomt die mij meeneemt naar de Noordpool dan vertrek ik direct. Dat is te danken aan Christiane die op een heel eerlijke informatieve manier immens afzien tot iets moois kan verheffen. Mensen die hebben meegemaakt wat zij heeft meegemaakt worden nooit meer wie zo ooit geweest zijn en dat is jaloersmakend. Naast een boeiend verslag over een wereld zo ver van de onze is dit ook een dagboek dat treffend mensen en hun interacties in een kleine wereld beschouwt n bovenal is het een verhaal vol liefde. Liefde voor een plek liefde voor de natuur met al haar inwoners en liefde voor elkaar. Zonder n seconde romantiek is dit toch n van de meest romantische verhalen die ik ooit las. Wow.

Geschreven bij Een vrouw in de poolnacht

Een niet eerder in het Nederlands vertaalde klassieker over de schoonheid en kwetsbaarheid van de Noordpool geschreven door een vrouw die de sociale conventies van haar tijd trotseerde In de zomer van 1934 reist Christiane Ritter haar man die onderzoeker is achterna naar de Noordpool. Het is hun grote droom: ze wonen een jaar lang in een primitieve hut op de afgelegen noordelijkste punt van Spitsbergen bijgestaan door Karl een Noorse jager. Ze hebben geen technische hulpmiddelen: behalve de natuur en de leegte is er niets. Tijdens de maanden durende poolnacht als de mannen lange periodes weg zijn voor de jacht komt Christiane de hut alleen uit om die na een sneeuwstorm uit te graven. In dit reisverhaal beschrijft ze aanstekelijk hoe ze standhield in de ijzige kou en begon te houden van de overweldigende natuur en de ontzaglijke stilte ver ver weg van de westerse wereld. Toon meer

Best Book: