👍 Of de oleander de winter overleeft - Stefan Popa (maart 2019) - ebook Downloaden

Boektitel : Of de oleander de winter overleeft
ISBN: Nee
Totaal Pagina's : 400 pagina's
Jaar : maart 2019
Categorie : Literatuur & Romans, Literaire romans, Geschiedenis
Uitgever : HarperCollins
Taal: Nederlands

Stefan Popa is geboren in Vleuten in 1989. Zijn vader is geboren in Roemenie maar gevlucht. Zijn moeder is in Nederland geboren. Hij studeerde journalistiek in Zwolle en woont nu in Baarn. In 2014 verscheen zijn debuutroman: Verdwenen grenzen. Dit boek werd met veel lof ontvangen. Of de oleander de winter overleeft. Pitu is de oud-burgemeester van Crushuva een dorp dat gelegen is op het hoogste en mooiste punt van Armeni. Hij leeft voor zijn dorp zijn volk de Aroemenen met hun eigen taal. Hij probeert om te gaan met het leven van nu maar is het verleden niet vergeten. In het dorp is hij nog steeds erg geliefd en iedereen groet hem. Toch valt het hem steeds zwaarder af te dalen van de berg hij ziet alles veranderen. Pitu is ernstig ziek De Griek ( zijn huisarts ) heeft hem gezegd dat hij nog maar zes maanden te leven heeft omdat hij een hersentumor heeft. Pitu heeft de arts dringend verzocht aan niemand te vertellen dat Pitu ziek is en Pitu heeft het alleen aan de priester verteld. Hij houdt het zelfs geheim voor zijn 20 jarige dochter Samarina en voor zijn vriendin Ecaterina. Met Ecaterina probeert hij te breken maar dat lukt niet echt. Pitu is opgegroeid zonder zijn vader Costa. Hij kent zijn vader alleen uit de vele verhalen die zijn moeder Aretia verteld heeft. Zijn vader kwam uit Samarina en zijn moeder had een kortstondige maar intense relatie met hem aan het einde van de oorlog. Hij is vernoemd naar de Aroemeense vrijheidsstrijder Pitu Guli die vocht tegen de onderdrukking van de Ottomanen. Costa was veel ouder dan Aretia en had ook al in WO1 gevochten. De oorlogen waren zwaar voor de Aroemenen die eigenlijk maar een doel hadden het verkrijgen van een eigen staat. Met dat voor ogen kozen ze in iedere oorlog een partij waar ze zich achter schaarden. Nu hij ziek is probeert hij eerst vast te houden aan het heden maar al snel dwaalt hij steeds weer af naar het verleden. In zijn laatste maanden maakt Pitu veel mee dingen die hem soms intens verdrietig maken en die hij maar moeilijk verwerken kan. Het is een reis met Pitu zijn vader het Aroemeense volk dat eigenlijk zonder land is en vecht om de taal en cultuur te behouden. Op reis door de tijden van de diverse oorlogen. Het boek kent aanvankelijk twee verhaallijnen die qua tijd ver uit elkaar liggen. Maar al snel verstrengelen deze zich en uiteindelijk komen ze samen. Het persoonlijke verhaal van Pitu staat centraal maar is onlosmakelijk verbonden met de problematiek op de Balkan. Heet verhaal is zowel klein als groot: het persoonlijke drama ten opzichte van de conflicten en problemen van de Balkanlanden. Dit alles beschreven in een prachtige schrijfstijl die soms bijna potisch is en zeker heel beeldend. Vanaf de eerste zin word je in het leven van Pitu gezogen en wandel je eigenlijk naast hem door de laatste maanden van zijn leven. Daarbij leer je ook de cultuur en de geschiedenis van de Balkan goed kennen. Het boek heeft een mooie traagheid die je de tijd geeft al wat er gebeurd te laten bezinken en te bezinnen. Ik waardeer het met vijf sterren. Een van de mooiste boeken die ik in tijden gelezen heb.

Op de eerste pagina staat de korte inhoud vermeld: Pitu moet sterven. En dat terwijl hij nog zoveel heeft om voor te leven. Zijn dochter Samarina. Zijn dorp Crusheva het hoogste en mooiste punt van Macedoni. En zijn volk de Aroemenen met hun eigen taal - Romaans met Griekse invloeden - dat nog springlevend is. Nog wel. Ze zijn door iedereen vergeten hoewel zij de Balkan hebben gemaakt tot wat die is. Zij zjn de Balkan. Pitu probeert om te gaan met de grillen van het heden en grijpt levenslustig terug op zijn verleden en dat van zijn volk. Want pas als de einddatum is vastgezet kom je het leven echt tegen. Dat is inderdaad in een notendop het verhaal. Pitu is de belangrijkste hoofdpersoon van het boek; hij is de oud-burgemeester van Crusheva en nog steeds geliefd in het dorp - iedereen kent hem en groet hem als hij over straat loopt. Regelmatig zakt hij af naar het dorpje om boodschappen te doen. Nooit vergat hij om te genieten van de traptreden en de hellingen die hem goedgezind waren zolang hij niet besloot terug te keren naar huis bergopwaarts. Op een mooie ochtend gaat hij naar de Griek geen restaurant maar de lokale huisarts en krijgt daar slecht nieuws: hij heeft nog ongeveer zes maanden te leven vanwege een hersentumor. Hij besluit om alleen de priester in te lichten en bezweert de huisarts om het aan niemand door te vertellen iets wat vanwege zijn beroepsgeheim niet eens zou mogen. Zijn twintigjarige dochter Samarina vertelt hij niets evenmin vertelt hij het aan Ecaterina zijn vriendin al maakt hij wel een einde aan de relatie althans hij probeert die te beindigen. Pitu is zonder zijn vader Costa opgegroeid maar heeft des te meer verhalen over hem gehoord van zijn moeder Aretia. Die twee hadden een kortdurende maar intense romance aan het eind van de oorlog en Pitu was daarvan het gevolg. Hij werd vernoemd naar de Aroemeense vrijheidsstrijder Pitu Guli die vocht om onder het Ottomaanse juk vandaan te komen. Costa was zon twintig daar ouder dan Aretia en had ook al in de eerste wereldoorlog gevochten. De eigenlijke oorlog voor de Aroemenen was het verkrijgen van een eigen staat en ze moesten dan ook continue afwegen achter welk land ze zich moesten scharen. Elk uitslag had weer een andere uitkomst voor hun toekomst. De twee verhaallijnen worden mooi door elkaar heen gevlochten en laten naast het kleine persoonlijke verhaal van Pitu ook het grotere geheel van de problematiek op de Balkan zien. Eigenlijk is de les hier dat grenzen niet echt bepalen wie je voor je gevoel bent wat je afstamming is. Een bevolkingsgroep gaat boven of liever gezegd over landsgrenzen heen. Een streep getrokken op de kaart kan niet bepalen waar je bij hoort. En al helemaal niet in de Balkan waar de grenzen zo vaak opgeschoven zijn. Alleen Oostenrijk zat tussen ons (Macedoni en Duitsland WS) in - en daar spreken ze ook Duits. Nu zijn het minimaal vier staten maximaal zes - ik heb ze gisteren geteld op mijn globe. Weet u wel hoeveel globes ik sinds 89 heb moeten aanschaffen? Het is mooi om via de sympathieke Pitu inzicht te krijgen in deze problematiek de Balkan lijkt zo ver weg maar qua afstand is het zo dichtbij. Op het eind van het verhaal komen de twee verhaallijnen die qua tijd zo ver uit elkaar lijken te liggen mooi bij elkaar en wordt de titel van het boek opeens duidelijk. Stefan Popa heeft een zeer beeldende manier van schrijven waardoor je je echt op de Balkan waant en sympathie krijgt voor de problematiek van een minderheid. Maar buiten de politieke en sociale problemen is het

Pitu heeft kanker en krijgt van zn Griekse dokter te horen dat hij nog een half jaar te leven heeft. Dit houdt hij voor de buitenwereld geheim. Het boek beschrijft de familiegeschiedenis van Pitu. Pitu opgegroeid bij zn moeder heeft zn vader niet gekend. Alle gebeurtenissen op de Balkan vanaf het uitbreken van de 1e wereldoorlog tot en met het heden hebben een grote invloed op het leven van de verschillende volkeren die hier leven. Elk volk woont in een bepaald gebied maar voelt zich soms toch meer thuis bij een ander land. Roemenen Turken Grieken Macedonirs Bulgaren Servirs: elk volk heeft zn eigen geschiedenis. Pitu vindt dat hij n zijn volk de Aroemenen de Balkan heeft gemaakt tot wat het nu is en is er trots op. Samarina Pitus dochter heeft nog een hele toekomst voor zich. Zij komt thuis met een stedeling uit Skopje de hoofdstad van Macedoni. Wel even wennen voor vader Pitu. Pitu probeert zijn hedendaagse leven een plaats te geven door steeds terug te denken aan het verleden. De beschrijvingen in het boek zijn levensecht en soms ontroerend. De geschiedenis van de verschillende volkeren op de Balkan speelt een belangrijke rol in het boek. Tot welk volk behoort een mens op de Balkan eigenlijk echt wat is zijn identiteit? Zijn de grenzen aan het vervagen of juist niet? Het boek is op een prettige manier geschreven en is op geen enkel moment saai. Als lezer krijg je een goed beeld van het leven in voormalig Joegoslavi en van de vele volkeren op de Balkan. Een aanrader! .

Genomineerd voor de Halewijnprijs 2019 Stefan Popa vangt het vergeten Aroemeense volk in literatuur net voordat dat dreigt te verdwijnen. Pitu moet sterven. En dat terwijl hij nog zoveel heeft om voor te leven. Zijn dochter Samarina. Zijn dorp Crushuva het hoogste en mooiste punt van Macedoni. En zijn volk de Aroemenen met hun eigen taal Romaans met Griekse invloeden dat nog springlevend is. Nog wel. Ze zijn door iedereen vergeten hoewel zij de Balkan hebben gemaakt tot wat die is. Zij zjn de Balkan. Pitu probeert om te gaan met de grillen van het heden en grijpt levenslustig terug op zijn verleden en dat van zijn volk. Want pas als de einddatum is vastgezet kom je het leven echt tegen. Of de oleander de winter overleeft is het onvergetelijke en ontroerende verhaal van een man die gaat sterven en een volk dat aan het vervagen is. Over identiteit en over de vergankelijkheid daarvan. Over Of de oleander de winter overleeft 'Het gaat in deze mooie weemoedige roman tegelijkertijd over het loslaten en verliezen van alles wat je lief is over onze sterfelijkheid en identiteit die niet altijd vanzelfsprekend op een volgende generatie zal overgaan.' - ???? De Telegraaf 'Popa's epos heeft iets klassieks geschreven in een tijdloze beeldende stijl.' - de Volkskrant 'Op ingenieuze wijze vlecht hij historische feiten en eigentijdse fictie in elkaar - ???? De Telegraaf Toon meer

Best Book: